Αντίο 206 μου.......καλώς ήρθες 307!

[Svstouk]

Αγαπητό μου παιδί,

δεν είναι εύκολο που σου γράφω αυτό το γράμμα. Η αλήθεια είναι, τώρα που το γράφω, ότι πονάω όλο και περισσότερο που θα σε αποχωριστώ. Ήρθε δυστυχώς η ώρα να χωριστούν οι δρόμοι μας. Το ξέραμε και οι δύο ότι κάποτε θα γινόταν αυτό. Αυτό όμως δεν το κάνει ευκολότερο.

Τουναντίον, όλα όσα περάσαμε μαζί, οι κοινές εμπειρίες μας, τα κοινά μας προβλήματα το κάνουν δυσκολότερο. Τι να πρωτοθυμηθώ! Τα ταξίδια, τα γέλια με την οικογένεια και τους φίλους, την κομμένη εξάτμιση -λόγω διάβρωσης του σωλήνα- πριν το καζανάκι και το σαματά που έκανες; Το ψυγείο του καλοριφέρ που έσταζε; Το καμμένο μπεκάκι του 4ου κυλίνδρου; Δεν υπήρξαν άλλες ατυχείς συγκυρίες απ' όσο θυμάμαι.

Δεν ήθελα ούτε και ήταν να γίνει τώρα. Οι ζωή όμως έχει το πρόγραμμά της και τον δικό της αδυσώπητο ρυθμό. Ήγγικεν η ώρα. Τώρα.

6 χρόνια τώρα στάθηκες στο ύψος των περιστάσεων και των κυβικών σου. Δεν με πρόδωσες και δεν με άφησες ούτε μία φορά. Το μόνο που ήθελες ήταν το καλό λαδάκι σου με τη συχνή του αλλαγή, το οποίο αν και με πόναγε -λόγω συχνότητας- στην τσέπη σου άξιζε και δεν το μετανιώνω ποτέ. Ακόμα και τώρα, 151.786 χλμ μετά, γουργουρίζεις σα γατούλα στο ρελαντί, δεν έχεις κραδασμούς και δεν καις το 5/30.

6 χρόνια ταλαιπωρηθήκαμε στα μποτιλιαρίσματα, στην κίνηση και στους κρατήρες της Αθήνας, κινδυνέψαμε από τους ασυνείδητους, αλλά βγήκαμε σώοι. Πάντα με προστάτευες με την προβλέψιμη συμπεριφορά σου και, αν δεν ζήταγα το οριακό από εσένα, συνεργαζόμασταν άψογα.

Εσύ είσαι ο λόγος που βρήκα το 206 club -σου έχω μιλήσει γι'αυτό, λογικά πρέπει να το θυμάσαι- και γνώρισα αξιόλογους ανθρώπους και ωφεληθήκαμε όλοι μαζί για να φροντίζουμε εσένα και τα αδερφάκια σου, και τα μεγαλύτερα και τα μικρότερα.

Εσύ μου έκανες παρέα στην κίνηση, παρέα ακούγαμε μουσική και διασκεδάζαμε τον πόνο μας. Πάντα μου χαμογελούσες και ακόμα χαμογελάς από όποια γωνία και αν σε κοιτάξω. Είναι σαν να μην έχεις καταλάβει τι θα συμβεί. Ή μπορεί απλά, τώρα που το σκέφτομαι, με αυτόν τον τρόπο να αντιμετωπίζεις εσύ το χωρισμό. Ας είναι.

Εύχομαι εκεί που θα πας να είναι εξίσου καλά και να σε φροντίζουν όπως εγώ. Να σου βάζουν το σωστό σου λαδάκι και να μην σε σκίζουν πριν ζεσταθείς. Να σου κάνουν σέρβις πριν το προκαθορισμένο, έτσι...προληπτικά. Να σου αλλάζουν παραφλού και βαλβολίνες κάθε χρόνο. Να μην ζητάνε από σένα κάτι που δεν μπορείς να δώσεις.

Πρέπει όμως κι εσύ να τους φροντίζεις και να τους προσέχεις όπως έκανες με μένα. Μην τους προδώσεις ποτέ και πάντα να τους ενημερώνεις έγκαιρα για τυχόν προβλήματα, όπως άλλωστε είμαι σίγουρος ότι θα κάνεις.

Δεν θέλω να στεναχωρεθείς τώρα που χωρίζουμε και σε πιάσουν εκείνοι οι δισταγμοί στο γκάζι τα κρύα πρωινά, ξέρεις τι εννοώ πονηρό!

Τέλος, θέλω να ξέρεις ότι δεν θα σε ξεχάσω ποτέ και πάντα θα κατέχεις μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, επειδή είσαι το πρώτο μου παιδί και πάντα θα είσαι. Εύχομαι να μην τύχει να σε δω στο δρόμο, γιατί δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα σε δω και αν δεν είσαι σε καλή κατάσταση θα στεναχωρεθώ πολύ. Δεν θέλω να στεναχωρηθώ και να πονέσει η ψυχή μου, συγχώρεσέ με γι'αυτό.

Σε ευχαριστώ για όλα. Μου λείπεις πολύ....

Ο μπαμπάς σου

---

Be ware! Lion within!

[Ady]

Καλοτάξιδο και πάντα με ασφάλεια το καινούριο σου παιδί!!

---

Τσαφ...τσουφ...τσαφ...τσουφ...

[DimiP]

καλοταξιδο το 307 Στεφανε ! (γιατι οχι 207 ;;

Χαρήκαμε που σε γνωρισαμε, ισως το 206 σου φερει και αλλους ανθρωπους κοντα οπως εσενα με εμας

---

[Svstouk]

[brz20]

Αρα θες τους χορους.
Καλη επιλογη εκανες και πολυ ωραιο το πρωτο ποστ.

---

The Ubuntu it's a way of life.

[grpap]

[DimiP]

[brz20]

Ναι ενταξει λαθος.
Αυτα τα λαθη παντα με συνοδευουν οπου παω.
Σαν την σκια ενα πραγμα.
Ο χορος με τον χωρο και το περνω με το παιρνω.
Ολα αυτα και αλλα πολλα γιατι δεν εμαθα ποτε να βαζω τονους σε αυτα που γραφω.

Καντε μια υποχωριση και εσεις.Αφου σε ολα τα αλλα ειμαι χρυσος και σχεδον τελειος,ε δεχθητε το μοναδικο μου ελλατωμα.

---

The Ubuntu it's a way of life.