Aφιερωμένο σε όσους/ες γεννήθηκαν πριν το 1990

mikerrgp

Aφιερωμένο σε όσους/ες γεννήθηκαν πριν το 1990

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.

Έπρεπε να

περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε,

δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε

και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί
όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψω ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς

ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, οδηγούσαμε μοτορες και αυτοκίνητα χωρίς άδεια οδηγού.

Οι σούστες ήταν φτιαγμένες από σίδερο και είχαν κοφτερές γωνιές.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.

Περνούσαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε στόπερ.

Παίζαμε καμήλες και μακριά γαιδούρα και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα στη χωράφια, και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους στύλους του δρόμου.

Φευγαμε σκαστοί απ'το σχολείο για να παίξουμε η να δούμε μπάλα, οχι για να παίξουμε WOW, Lineage η Pro Evolution!

Εμάς

κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει.
Τότε δεν υπήρχαν κινητά.

Σπάζαμε τα κόκκαλα μας και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»

Ανοίγανε τα κεφάλια μας όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο και λίγο οξυζενέ.

Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.

Είχαμε καυγάδες και κάναμε μίση και κακίες για κάποιες ώρες ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνούμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.

Πίναμε όλοι απο τα ίδια μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.

Τρώγαμε Cheetos, Γουρουνίτσα και Γαριδάκια του Λαϊκού με όλα αυτά που περιέχει χωρίς να πάθει κατι το στομάχι μας.

Τρώγαμε παγωτό Κρι-Κρι και γουστάραμε που είχε εστω και μια σφυρίχτρα για δώρο.

Καμιά φορά κολλούσαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι,ή πετρέλαιο

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.

Εμείς

είχαμε φίλους.

Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.

Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε
στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε μπάλα, μπάσκετ, κρυφτό, μακριά γαιδούρα, μπίλιες ή βώλους (πετρο)πόλεμο...είχαμε φυσοκάλαμα και σακούλια με αρακά ή στραγάλια για πολεμοφόδια

...μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω,τρέχοντας και παίζοντας ώσπου να βαρύνουν τα πόδια μας.

Κάναμε αυτοσχέδια σπίτια, πόρτες μόνοι μας από ξύλα και βαρέλια.

Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.
Η κάθε γειτονια ειχε τη δικη της ομαδα και 'ταξιδευαμε' στη διπλα για να τους αντιμετωπισουμε,τελειώνοντας πάντα με ξύλο!

Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση και πιπιλούσαν.

Κυνηγούσαμε σαύρες, έντομακαι κάθε είδους ζωντανο οργανισμό με τη σφεντόνα και το αεροβόλο στα χωράφια, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατητοί μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα!'Ε ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΤΕΒΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ!!'

Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας,

Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!
Πώς τα καταφέραμε;

Στα παιχνίδια μας στο σχολείο συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.

Τι φρίκη!
Εμείς

κάναμε διακοπές τρεις μήνες το καλοκαίρι και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα σκι, τένις,γκολφ,ή summer school!

Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο
και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.

Κυνηγούσαμε τα κορίτσια για να τα χουφτόσουμε, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P μαμακίες,στέλνοντας gifts n fives!

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι κακομαθημένα,χαζοχαρούμενα,απαθή,
emo,trendy!!

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς/ες»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις

σαν παιδί

http://hrisikos-tires.car.gr/contact/