Opel, Fiat, Saab και... Σία: Καλημέρα Κρίση!

[chatasos]

Η είσοδος στην εντατική και η άμεση χειρουργική επέμβαση, ήταν αυτό που χαρακτήρισε το 2002 μερικές από τις πιο σημαντικές αυτοκινητοβιομηχανίες της Ευρώπης. Η κρίση που αντιμετώπιζαν τα περασμένα χρόνια, έφτασε στο απροχώρητο για πολλούς και διάφορους λόγους και ανάγκασε τις διοικήσεις τους να πάρουν δραστικά μέτρα για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Αναφερόμαστε στην Opel, στη Saab και στη Fiat Auto, στην οποία ανήκουν εκτος από τη μάρκα Fiat, η Lancia και η Alfa Romeo, για να μην υπολογίσουμε εδώ Ferrari και Maserati, ενώ με... φάρμακα είναι και η Ford!

Με την Αγγλική βιομηχανία να έχει καταρρεύσει εδώ και αρκετό καιρό και τις μισές από τις άλλες ευρωπαϊκές που έχουν απομείνει να είναι σε κρίση, μόνο οι γαλλικές (PSA, Renault) και οι γερμανικές (VAG, Mercedes, BMW) είναι σε... καλή κατάσταση! Αυτό που προκαλεί εντύπωση από τις προβληματικές εταιρίες, είναι ότι οι πρώτες συνδέονται με τη General Motors από τις ΗΠΑ. Η Opel και η Saab έχουν εξαγοραστεί απ' αυτήν, ενώ με τη Fiat έχει γίνει ανταλλαγή του 20% των μετοχών. Υποτίθεται ότι εξαγορές και ανταλλαγές έγιναν για να συνεχιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία τους, αλλά, δυστυχώς, κατάντησαν προβληματικές!

Η Opel μπήκε στην εντατική στα τέλη του 2001 και το 2002 άρχισε θετική αντίδραση από το ειδικό πρόγραμμα εξυγίανσης, που άρχισε να εφαρμόζεται από τους Αμερικανούς, με την ονομασία Ολυμπία, από ένα παλιό μοντέλο της μάρκας. Απολύσεις και μείωση της παραγωγής και κάποια εσωτερική αναδιοργάνωση και περιστολή εξόδων, ήταν σε γενικές γραμμές τα μέτρα που εφαρμόστηκαν. Η εκτίμηση στις ΗΠΑ, είναι ότι η Opel βρίσκεται σε καλό δρόμο και σύντομα θα ανακάμψει.

Τα ίδια μέτρα άρχισαν να εφαρμόζονται από τον Νοέμβριο του 2002 και στο σουηδικό παρακλάδι της αμερικάνικης βιομηχανίας, για να εξαλειφθούν τα προβλήματα που, υποτίθεται, θα έπρεπε να είχαν λυθεί με την εξαγορά της Saab, αλλά συνεχίζονταν και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό. Και εδώ οι Αμερικανοί εξακολουθούν να παίζουν με τα ονόματα και βάφτισαν το σχέδιο σωτηρίας της Saab με το όνομα ενός αεροπλάνου, του Viggen (= Κεραυνός), από την εποχή που ο αεροπορικός και ο αυτοκινητικός τομέας ανήκαν στον ίδιο όμιλο.

Στη Ford, η κατάσταση είναι ελάχιστα καλύτερη και φαίνεται να αντιμετωπίζεται, προς το παρόν τουλάχιστον, με την αποχώρηση της μάρκας από αυτό που έμοιαζε να είναι η δεύτερη πατρίδα της, δηλαδή την Αγγλία. Το 2002 έκλεισε και η τελευταία μονάδα στη χώρα αυτή ως αντιοικονομική, όταν Nissan και Toyota ενισχύουν καθημερινά την εγγλέζικη παρουσία τους, ενώ καλά πηγαίνουν και οι μονάδες που έχουν στην Αγγλία Peugeot και Citroen.

Η κρίση στη Fiat Auto είναι η πιο σοβαρή απ' όλες διότι, εκτός από τις τρεις μάρκες, πλήττει ολόκληρη την Ιταλία, μια και ένα μεγάλο μέρος του εργατικού της δυναμικού εξαρτάται από αυτήν. Το πιο σοβαρό όμως, που διαφοροποιεί τη Fiat από τους άλλους ασθενείς, είναι ότι ο ιταλικός κολοσός (είναι ακόμη) έχει χάσει πλέον το εμβόλιο που του είχε εξασφαλίσει μια -σχετική- ανοσία και τον είχε κρατήσει στη ζωή τα τελευταία 10 χρόνια. Πρόκειται για την ιταλική αγορά ή αν θέλετε για τους Ιταλούς. Αυτή η μεγάλη πηγή δύναμης, στην οποία στηριζόταν το Γκρούπο, εδώ και δύο χρόνια έχει χαθεί!

Οι Ιταλοί απέρριψαν τη Fiat, τιμωρώντας την παραδειματικά με το να μην αγοράζουν τα αυτοκίνητά της! Εκτός του ότι το λένε οι αριθμοί, το βλέπετε αν κυκλοφορήσετε σε μια ιταλική πόλη: Δεν υπάρχουν πολλά ιταλικά αυτοκίνητα στους δρόμους, όταν π.χ. σε Γαλλία ή Γερμανία τα 8-10 πρώτα μοντέλα που πουλιούνται είναι ντόπια. Αντίθετα, στην Ιταλία, τα μόνα ντόπια που αγοράζονται σήμερα είναι τα Punto, αλλά όχι όπως πριν 2-3 χρόνια, κάποια λιγότερα Y και ακόμη λιγότερα 156/147!

Αυτή η κατάσταση έφερε τη Fiat Auto στο χείλος του γκρεμού. Το κοινό της την εγκατέλειψε, απλά διότι κι αυτή το εγκατέλειψε. Οι γραφειοκράτες του Τορίνου όταν στη δεκαετία του 70 αγόρασαν τη Lancia, αντί να την αναπτύξουν θέλησαν να την... εκδικηθούν και την τιμώρησαν με αυτοκίνητα σαν το Beta, το Gamma, το Thema ή το Lybra, θάβοντας και το Delta όταν από την κατηγορία αυτή έρονται τα περισσότερα έσοδα.

Το ίδιο έγινε και με την Alfa Romeo που αγόρασαν το 1986 για να μην πάει στη... Ford. Αντί για ανανέωση, οι άνθρωποι της Fiat έφεραν τη 2η γενιά του 33, σταμάτησαν την εμπλοκή της στη F1 και την ανάγκασαν να βγάζει στην αγορά αμφιλεγόμενα μοντέλα της Fiat (π.χ Tipo) με ρούχα και ταμπελάκι Alfa Romeo. Είναι τυχαίο ότι δεν τράβηξαν καθόλουν τα διάφορα 145/146 και 155; Όταν όμως στα απίστευτα Croma/Thema από το κοινό πρόγραμμα Tipo-4 προσπάθησαν να δώσουν κάποιο χαρακτήρα, είχαν θετικό αποτέλεσμα: Τόσο το Alfa 164 όσο και το Saab 9000, κατάφεραν να ξεχωρίσουν από τα άλλα δύο αδέλφια τους του προγράμματος Tipo 4 (= Fiat, Lancia, Saab και Renault που μετά αποχώρησε και στη θέση της μπήκε η Alfa).

Για να ακολουθήσει το 156 το οποίο, ενώ βασίζεται στην οικογένεια Bravo/Marea έχει έναν εντελώς αυθεντικό χαρακτήρα, που αρχίζει από την εμφάνιση και φτάνει μέχρι την οδική συμπεριφορά. Είναι αυτός ο χαρακτήρας που δεν έχουν τα Fiat από τα οποία προήλθε, αλλά ούτε και το Lancia Lybra που είναι ένα... 156 με άλλη πίσω ανάρτηση ή ένα Marea με άλλα ρούχα! Το χειρότερο όμως, είναι ότι έχουν χάσει τον χαρακτήρα τους και τα ίδια τα Fiat! Το Ritmo, το Tipo/Tempra, το Bravo/Brava δεν ήταν στην εποχή τους αυτό το ξεχωριστό που ήταν π.χ. το 124 το 128 ή έστω και το 131.

Φανταστείτε ότι η λαμπρή μεταπολεμική ιστορία της εταιρίας του Νικόλα Ρομέο φτιάχτηκε με την εταιρία να είναι... δημόσια(!) και όταν ιδιωτικοποιήθηκε για να αναπτυχθεί, βρέθηκε σε μια από τις δυσκολότερες φάσεις της, έστω κι αν από τις τρεις μάρκες του ομίλου έχει σήμερα τις καλύτερες προοπτικές. Το κύριο πρόβλημα του ιταλικού ομίλου, ήταν ότι έκανε τις διαγνώσεις των προβλημάτων του με μεγάλη καθυστέρηση και τη διόρθωσή τους (αν γινόταν) με ακόμη μεγαλύτερη. Κι ακόμη, στέρησε τα αυτοκίνητά του από το συναίσθημα και την προσωπικότητα, που ήταν αυτά τα οποία τα έκαναν να ξεχωρίζουν και να πουλάνε.

Τώρα δε που οι ανταγωνιστές αρχίζουν και φτιάχνουν τον δικό τους ισχυρό χαρακτήρα, τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο. Δεν είναι τυχίο ότι η παρουσίαση, τέλη Νοεμβρίου, της έκδοσης στέησιον του Stilo έγινε μέσα στο Ιστορικό Κέντρο της Fiat, όχι μόνο για οικονομία, αλλά και για να βγει προς τα έξω η παράδοση, ο χρακτήρας και οι ρίζες της μάρκας. Όσους μάνατζερ είχε βάλει ο Ανιέλι στο τιμόνι του ομίλου, αποδείχτηκαν ο ένας πιο ακατάλληλος από τον άλλον και χωρίς μεράκι για το αυτοκίνητο: Γκιντέλα, Κανταρέλα, Ρομίτι, Φρέσκο, Τεστόρε, για να αναφέρουμε μόνο μερικούς απ' όσους πέρασαν τα τελευταία χρόνια. Η κατάλληλη επιλογή προσώπων και στρατηγικής, θα είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση για τους διάδοχους του Ανιέλι, οι οποίοι μετά το θάνατό του, θα κληθούν να ηγηθούν της προσπάθειας ανάκαμψης της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας γενικότερα.

Με όλα αυτά που σύντομα σας παραθέσαμε, βγαίνει το συμπέρασμα ότι το 2002 δεν ήταν μια καλή χρονιά για την ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία. Αν δεν ανακάμψει, τότε θα έχουμε αυτοκίνητα με λιγότερη φαντασία και στύλ, ίσως πιο ακριβά και βέβαια λιγότερες δυνατότητες επιλογής.

Πηγή : flash.gr

---

Ο φορουμάρχης επέστρεψε παντρεμένος & ανανεωμένος!

[GIANNIS206]

Ήρθε και ο Θάνατος του μεγάλου Ανιέλι για την Fiat και είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα.

[Miltellas]

Είναι ολοφάνερος πλέον ο οικονομικός πόλεμος μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ εδώ και πάνω από 20 χρόνια τρέχουν να προλάβουν την είσοδο του Ευρώ. Και τώρα που δεν πρόλαβαν, λύσσαξαν γιατί βλέπουν το δολλάριο να πέφτει και τους μεγάλους πελάτες τους να προτιμούν το Ευρώ. Όπως πχ το Ιράκ που εδώ και μερικά χρόνια προτιμά συναλλαγές σε Ευρώ. Το είδαν οι ΗΠΑ εδώ ακι πάνω από 10 χρόνια να έρχεται, προετοίμασαν έδαφος με τον Περσικό, και τώρα θα λειάνουν τη γη με τον Πόλεμο στο Ιράκ. Δείτε και τη Σερβία. Οι μόνοι του Ανατολικού μπλοκ που δεν χρωστούσαν δολλάρια. Θυμάστε που οι υπερχρεωμένοι "πουλημένοι" Ρώσοι απείχαν; Όπου δεν περνά το δολλάριο, πέφτουν πύραυλοι. Άγραφος νόμος των ΗΠΑ. Και οι Ευρωπαίοι το ξέρουν πολύ καλά και προετοιμάζονται ακόμη και γι αυτό. Και όλος ο κόσμος το ξέρει. Εάν η οικονομία της Ευρώπης πέσει θα γλυτώσει τους πυραύλους, αλλιώς θα πρέπει να ετοιμαστεί κι αυτή για πόλεμο. η Ευρώπη βέβαια ποντάρει ότι στο μεταξύ οι ΗΠΑ θα χάσουν την ισχύ τους αναλώνοντας τις δυνάμεις τους αλλού. Και δεν θέλει πολύ, λίγο να τρανταχτεί η οικονομία των ΗΠΑ, θα διαλυθεί. Δεν θα αντέξει και 2ο κραχ, γιατί προς τα κει πάει. Ήδη μισό κράχ είχε το '88. Κι από τότε τα πήρε στο κρανίο, και το έριξε αυτοπροσώπως στους πολέμους. Εμείς, όλα δείχνουν ότι μάλλον θα την "πηδήξουμε" γιατί ευτυχώς είμαστε πολύ αδύναμοι για να μας δώσουν σημασία πλέον. Αστα λοιπόν τα μαντρόσκυλα να φαγώνονται. Όταν ο ένας χάσει, ο άλλος θα μας ζητάει βοήθεια για να ξανασηκωθεί. Αρκεί να μην κοιμόμαστε πάλι όρθιοι...

Μην απορείτε λοιπόν όταν θα βλέπετε ευρωπαϊκούς κολοσσούς να κλείνουν, αφού πρώτα έχουν αγοραστεί από Αμερικανούς. Το ίδιο εξάλλου συμβαίνει και στις ΗΠΑ.

Διάβασα σε ένα παλιό (1990) αμερικάνικο βιβλίο που κατηγορούσε τους Ιάπωνες και Ευρωπαίους για συνωμοσίες και για οικονομική εισβολή στην Αμερική, ότι οι δίδυμοι ήταν αγορασμένοι εδώ και πολλά χρόνια από τους Ιάπωνες οι οποίοι έχουν βάλει για τα καλά χέρι στην Αμερικανική οικονομία.

---

Ελληνική Λέσχη Φίλων της Πραγματικής Οδήγησης

Performance of Real Cardriving Club

[Tomcat]

Δεν ήθελα να αναφερθώ στο θέμα του επικείμενου πολέμου αλλά μιας και αναφέρθηκαν 5 πράγματα από τον Μίλτο θα ήθελα να τοποθετηθώ και εγώ.

Γιατί οι ΗΠΑ θέλουν μονομερώς να επιτεθούν στο Ιράκ ?Εδώ και πενήντα χρόνια το δολάριο είναι το νόμισμα με το οποίο γίνονται οι εμπορικές συναλλαγές παγκόσμια. Τα αμερικάνικα χαρτονομίσματα τυπώνονται μόνο από το Federal Reserve, το οποίο βασικά, αντιπροσωπεύεται από ένα κονσόρτσιουμ εβραϊκών τραπεζών που εδρεύουν στην Αμερική.Δηλαδή εάν η Ισπανία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα, ήθελε να αγοράσει κάτι αξίας 50 εκατομμυρίων δολαρίων, έπρεπε πρώτα να παράγει και μετά να πουλήσει προϊόντα ή υπηρεσίες αντίστοιχης αξίας. Εάν οι ΗΠΑ ήθελαν το ίδιο πράγμα, το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να τυπώσουν τα χρήματα και μόνο.


Αυτό ακριβώς έκαναν οι ΗΠΑ τα τελευταία 50 χρόνια. Τύπωναν δολάρια κάθε φορά που είχαν ανάγκη, χωρίς να υπάρχει η αντίστοιχη κάλυψη σε χρυσό. Γι αυτό το λόγο σήμερα το εμπορικό ισοζύγιο των ΗΠΑ έχει σημειώσει ένα αρνητικότατο ρεκόρ: με 2,5 τρισεκατομμύρια, δηλαδή 2.500 δισεκατομμύρια δολάρια. Για τα επόμενα τρία χρόνια προβλέπεται μια δραματική κατάληξη που μπορεί να φτάσει και τα 3.500 δισεκατομμύρια δολάρια. Όσο καιρό όμως το δολάριο παραμένει το παγκόσμιο νόμισμα συναλλαγών για τις ΗΠΑ, δεν υπάρχει απολύτως κανένα πρόβλημα. Κάθε φορά που η Αμερική χρειάζεται χρήματα, τα τυπώνει και έτσι πληρώνει όλα της τα χρέη. ¨Αρα οι ΗΠΑ ζουν με δανεικά σε σύγκριση με τον υπόλοιπο κόσμο.


Το πρόβλημα λοιπόν, μόλις τώρα αρχίζει. Το Ιράκ είναι η πρώτη χώρα του OPEC (Παγκόσμιος Οργανισμός Πετρελαίου) που δεν δέχεται πλέον δολάρια και πουλάει πετρέλαιο μόνο έναντι Ευρώ. Αυτό ξεκίνησε στις 6/11/2000 όταν η ισοτιμία του Ευρώ ήταν 0,8 έναντι του δολαρίου. Στην αρχή το Ιράκ είχε χάσει πάρα πολλά χρήματα από αυτή την τολμηρή ενέργεια. Σήμερα όμως το Ευρώ είναι μεγαλύτερο του δολαρίου και φυσικά τα κέρδη του Ιράκ πολύ μεγαλύτερα από την πώληση του πετρελαίου. Αυτή είναι η κίνηση του Σαντάμ που έχει εξοργίσει την Αμερική.


Το πρόβλημα γίνεται πιο σοβαρό καθώς άλλες δύο χώρες του OPEC το Ιράν και η Σαουδική Αραβία θέλουν και αυτές να εφαρμόσουν πωλήσεις σε Ευρώ, ενώ ήδη η Βενεζουέλα που κατέχει το 7 % των πετρελαϊκών αποθεμάτων παγκοσμίως, έχει αλλάξει τα μισά συναλλαγματικά της αποθέματα από δολάρια σε Ευρώ. Βασικά αυτή είναι και η τελική επιδίωξη όλων των χωρών του OPEC καθώς, το δολάριο χάνει όλο και περισσότερο έδαφος. Οι κεντρικές τράπεζες των δύο από τις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου, της Ρωσίας και της Κίνας, έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Έτσι εξηγείται γιατί σήμερα υπάρχει πληθώρα δολαρίων στην παγκόσμια αγορά και ταυτόχρονα πολύ μεγάλη ζήτηση για το ευρωπαϊκό νόμισμα, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη πτώση του αμερικανικού νομίσματος.


Αυτό είναι το τελικό χτύπημα για την αμερικάνικη οικονομία για την οποία ο Alan Greenspan, ο διοικητής του Federal Reserve, προβλέπει ότι θα χαθούν δισεκατομμύρια δολάρια στους επόμενους μήνες. Εάν το Ευρώ πάρει την θέση του δολαρίου στις παγκόσμιες αγορές εκτός απ' το ότι το δολάριο θα χάσει ακόμη περισσότερη αξία, οι ΗΠΑ δεν θα μπορέσουν πλέον να ρίχνουν δολάρια στην αγορά όπως άλλωστε έκαναν μέχρι τώρα, δηλαδή χωρίς να υπάρχει η αντίστοιχη κάλυψη σε χρυσό. Επομένως, όλες οι χώρες του κόσμου θα προτιμούν συναλλαγές με το ευρωπαϊκό νόμισμα κάνοντας έτσι συναλλαγματικά αποθέματα σε Ευρώ για να αγοράζουνε πετρέλαιο από τον OPEC. Ήδη, το δολάριο διατηρείται τεχνητά από διάφορες χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας κατόπιν διάφορων πολιτικό-οικονομικών τεχνασμάτων των ΗΠΑ με τις κυβερνήσεις αυτών των κρατών.

Άλλωστε, οι ΗΠΑ καταναλώνουν σχεδόν ότι παράγουν αυτές οι χώρες. Τους δανείζει χρήματα, αυτές παράγουν τα προϊόντα τους που τα απορροφούν οι ΗΠΑ και κατόπιν με το εμπορικό κέρδος πληρώνουν τα «δανεικά» στην Αμερική.


Οικονομολόγοι και τραπεζίτες προειδοποιούν ότι εάν η Ασία δεν υποστηρίξει το δολάριο έστω και τεχνητά, αυτό θα συντριβεί. Όμως πολλές χώρες στην Ασία έχουν στραφεί ήδη προς το Ευρώ διότι και αυτές χρειάζονται πετρέλαιο. Και ο OPEC σύντομα θα πουλάει πετρέλαιο μόνο σε Ευρώ.

Έτσι λοιπόν, ο Bush ονόμασε Άξονα του Κακού όλες αυτές τις χώρες που πουλάνε πετρέλαια σε Ευρώ ή θέλουν να καταργήσουν το δολάριο από τα συναλλαγματικά τους αποθέματα. Με διάφορα τεχνητά προσχήματα θέλουν να επιτεθούν εναντίον τους (π.χ. Ιράκ) ή να εγκαταστήσουν κυβερνήσεις μαριονέτες που οι ίδιοι θα ελέγχουν (π.χ. Βενεζουέλα), ώστε να επαναφέρουν την προηγούμενη κατάσταση. Αυτός είναι ο λόγος που η Βρετανία το «παίζει» αναποφάσιστη για το Ευρώ. Εάν το έκανε, αυτομάτως θα ήταν αντίθετη προς τις ΗΠΑ. Οι Βρετανοί είναι πονηροί όπως πάντα: εάν οι ΗΠΑ τα καταφέρουν με το δολάριο, αυτοί θα κρατήσουν την λίρα - εάν η Ε.Ε. σταματήσει τον πόλεμο, σύντομα θα ακολουθήσουν το Ευρώ.


Το Ιράκ είναι μόνο το πρώτο βήμα....

[Miltellas]