Αρχικά να ζητήσω συγγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά η εξεταστική και οι τελευταίες μέρες μου στην Πράγα (με ο,τι αυτό συνεπάγεται) έπαιξαν μεγάλο ρόλο. Για όσους δεν γνωρίζουν αυτό το εξάμηνο βρέθηκα για σπουδές erasmus στην Πράγα, έτσι τα σχέδια για επισκέψεις σε κάθε κοντινή ευρωπαϊκή πίστα είχαν γίνει από νωρίς. Δυστυχώς, λόγω χειμώνα τα περισσότερα αναβλήθηκαν μιας και π.χ. η πίστα του Brno κλείνει αρχές Οκτώβρη.
Παρ' όλα αυτά δώθηκε ραντεβού για "πρωτοχρονιά" στο Ring! :drive:
  
Ο Αλέξης (AlexDesign) ήταν Βέλγιο, επίσκεψη σε συγγενείς. Ο Γιώργος (fotax) με τον Παύλο θα έρχονταν από Πράγα να ταξιδέψουμε μαζί και από Ελλάδα ξεκινούσαν ο Μιχάλης (msamaro) με τον φίλο του Μάκη στο κόκκινο miata ΝΑ με τελικό προορισμό την Αγγλία. Πανευρωπαϊκή καλή παρέα, πολύ όρεξη και 780km να μας περιμένουν μέχρι την "πράσινη κόλαση"... πράσινη είπα?
Ημέρα 1η - 4.1.2009
Μετά από ένα καλό, "λουκούλλειο" γεύμα σε τοπικό τσέχικο εστιατόριο και λίγων ωρών ξεκούρασης, το κίτρινο ραλάκι φορτώθηκε με αποσκευές, εργαλεία, λάδια και φυσικά προμήθειες για τον δρόμο (καφέ και σάντουιτς όπωσδήποτε), ξεκίνησε το ταξίδι προς Nürburg. Η οδήγηση στις ευρωπαϊκές εθνικές οδούς δεν είναι ο,τι πιο συναρπαστικό μπορεί να ζήσει κανείς, οπότε κάθε στροφή, έστω και σε αλλαγές εθνικών οδών, σήμαινε ταυτόχρονα ξεκούραση και διασκέδαση....
Ο Γιώργος προσφέρθηκε μετά από περίπου 400χμ και ένα τε-τα-κέ να με ξεκουράσει στο τιμόνι και ξεκινήσαμε για το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής. Μετά από οδήγηση 3,5 ωρών περίπου βρεθήκαμε στο μαγευτικής ομορφιάς Nürburg να ψάχνουμε για τον AlexDesign. Αφού καταφέραμε και βρήκαμε την αλάνα που μας περίμενε, βγήκαν οι αναμνηστικές φωτογραφίες με φόντο την πίστα και ο ενθουσιασμός μας έφτανε σχεδόν σε επίπεδα 5χρονου που πάει πρώτη φορά σε λουνα-πάρκ... Είμαστε στο Nürburgring!!!! Και το καλύτερο, δεν βλέπαμε πάγο/χιόνι στην πίστα!!! :biggrin:
  
  
Τελικώς, μετά από σχετική ερώτηση στην ιστορική είσοδο της παλιάς πίστας, ενημερωθήκαμε ότι η πίστα είναι κλειστή για τα αυτοκίνητα καθώς υπήρχαν κομμάτια της με πάγο. Απογοητευτήκαμε μεν, αλλά τα καρτ σε βρεγμένο-παγωμένο οδόστρωμα και η υπόσχεση για την αυριανή βόλτα μας αποζημίωσαν...
Οδικώς προς ανεύρεση ξενοδοχείου ενώ σκοτεινιάζει και το κρύο είναι αρκετό. Καταλήγουμε τυχαία στο Hotel "Am Tiergarten" , το οποίο όπως μαθαίνουμε ανήκει στην Sabine Schmitz, την γνωστή οδηγό της M5 Ring-Taxi και αυθεντίας του Nordschleife. Ντάξει, κακά τα ψέμματα, για γυναίκα καλή είναι... :brrr:
Δυστυχώς, όσο κι αν ψάξαμε δεν την βρήκαμε και έτσι ένα ακόμη επικό δείπνο στο εστιατόριο Pistenklause έλαβε χώρα. Οι γεύσεις πολλές και όπως είναι φυσικό, εύκολα μπερδεύονται και έτσι καταλήγουμε ο ένας να τρώει το φαγητό του άλλου. Η Malzbier αποδυκνείεται πειρασμός και μετά συζητήσεων βρισκόμαστε στα δωμάτια για ξεκούραση μιας και η επόμενη μέρα προβλέπεται δύσκολη...
   
Ημέρα 2η - 5.1.2009
To πρωινό βρίσκει το Nürburg καταχιονισμένο και εμάς βουτηγμένους σε φέτες με μαρμελάδες, μερέντα, κέικ, λουκάνικων και αυγών να κανονίζουμε το πρόγραμμα της ημέρας. Είχαμε δίκιο τελικά, που αφήσαμε για την δεύτερη μέρα την οδήγηση των πισωκίνητων quad (ATV) και των τετρακίνητων Subaru Forester 2.0, μιας και η πίστα (παλιά και νέα) βρίσκεται καλυμμένη με αρκετά εκατοστά χιονιού.
   
Αρχικά, μετά τις κατάλληλες δηλώσεις (θα σας σκίσωωωω) ετοιμαζόμαστε για το παλιό Nürburgring ή αλλιώς Nordschleife φορώντας γάντια, στολή, κράνος και προστατευτικά για την οδήγηση των quad. Η εμπερία, απίστευτη. Η πρόσφυση, μηδαμινή και έτσι απο τα pits το πανυγήρι έχει αρχίσει με ατελείωτα drift και χορευτικά στο χιόνι. Κάπου εκεί, ο υπερβάλλων ενθουσιασμός και η επιθυμία να κρατήσω το drift του quad μετά τη στροφή και κατά τη διάρκεια της ευθείας με οδηγεί στην μπαριέρα και οι συστάσεις του τσαντισμένου, πλέον, οδηγού μας είναι πραγματικότητα.... 
Η εμπειρία του χιονισμένου ring με ATV είναι απίστευτη. Γλιστράγαμε παντού, ντριφτάραμε όποτε και όπου βρισκόμασταν, οι ταχύτητες ήταν αρκετά χαμηλές (στην καλύτερη 60-70χμ), ώστε να μπορείς να χαζέψεις την πίστα, την διαδρομή, το δάσος που την περιβάλλει και να προσέξεις λεπτομέρειες που αλλιώς θα ήταν αδύνατο. Η πίστα απο μέσα είναι τελικά πολύ στενή και δεν προσφέρεται για λάθη. Εύκολα βρισκόσουν πλάι στις μπαριέρες ακόμα και με τόσο χαμηλές ταχύτητες και με τα quad που είχαν maximum πλάτος το πολύ 1-1,5 μέτρο. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο τρομακτική μπορεί να είναι σε γρήγορο ρυθμό με αυτοκίνητο. Δυστυχώς, λόγω έλλειψη βάρους (= πρόσφυσης στον πάγο) έμενα κάποιες στιγμές πίσω και πάλευα να βρω ελάχιστη πρόσφυση να ξεπεράσω τα 20χμ. Αυτό ήταν για μένα και το μόνο κουραστικό σημείο σε συνδυασμό φυσικά με το κρύο που έκανε τα χέρια μας να μην αισθάνονται το παραμικρό. Πολλές φορές κοιτούσα το δάχτυλό μου για να δω πόσο δυνατά πατάω τη σκανδάλη μιας και δεν είχα πλέον αίσθηση. Άν και δεν είδα ακριβώς πόση ώρα μείναμε στην πίστα, υπολογίζω η διαδρομή μας με τα quad να διήρκησε περίπου μία ώρα.
Δεν χορτάσαμε, όμως, τόσο εύκολα και έτσι τα "Ζουμπαγού" μας περίμεναν γουργουρίζοντας ευχάριστα για μια βόλτα στη νέα πίστα (GP Strecke), ζεσταίνοντας επιτέλους το τοπίο. Μπήκαμε ανα ζεύγη, ο Παύλος με τον Αλέξη και ο Γιώργος με εμένα. Ο Γιώργος ανέλαβε να ρυθμίσει τα πάντα στο Forester συμπεριλαμβανομένης της λειτουργίας των διαφορικών έως του θερμαινόμενου καθίσματος. Ο οδηγός μας (ευτυχώς άλλος αυτή τη φορά) μπροστά σε ρόλο πλοηγού, μιας και δεν μπορούσες να διακρίνεις την πίστα από το χιόνι, στη μέση εμείς και πίσω τα παιδιά με το έτερο Forester. Άν και το ESP έδειχνε να απενεργοποιείται πλήρως, ήταν τελικά "μερικώς απενεργοποιούμενο", αποτρέποντας μεγάλες γωνίες drift και κατά συνέπεια μεγαλύτερης απόλαυσης στο χιόνι. Για μένα, ήταν αρκούντως απολαυστικό αφού έψαχνα συνεχώς να βρω το σημείο που βολεύει εμένα και το ESP ώστε να έχω όσο μεγαλύτερης διάρκειας πλαγιολίσθηση γινόταν. Με τη νέα πίστα να είναι αρκετά πλατιά και με το Forester να μην ανησυχεί για τον αν βρίσκεσαι σε άσφαλτο, κερμπ η χώμα τα σκανδιναβικά φλικ ήταν μια ευχάριστη "ρουτίνα". Μετά από 2 γύρους κατάφερα να βρώ σε καλό βαθμό το σημείο ισορροπίας και έκανα μερικά ωραία περάσματα. Βέβαια, κάθε γύρος που περνούσε σήμαινε σιγά σιγά το τέλος της "βόλτας" μας...
  
  
Πρίν φύγουμε για το ξενοδοχείο, ανακαλύψαμε τυχαία το "κρυσφήγετο" της Zakspeed, φορτωμένο με διάφροα μονοθέσια, dodge viper, αγωνιστικές jaguar μέχρι και Civic Type-R FN2 προετοιμασμένα από την ίδια και ικανά να χαρίσουν συγκινήσεις στον εκάστοτε οδηγό τους στα μαθήματα αγωνιστικής οδήγησης στο Ring!!!
   
Τέλος της δεύτερης ημέρας και βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά στο εστιατόριο της Sabine δίπλα στο ξενοδοχείο δοκιμάζοντας τα πάντα και συζητώντας για μια από τις ωραιότερες οδηγικές εμπειρίες που ζήσαμε. Μιλώντας με τα παιδιά (Μιχάλη και Μάκη) στο κινητό, μαθαίνουμε ότι θα φτάσουν αργά τη νύχτα έτσι οδεύουμε προς τα δωμάτιά μας για ξεκούραση περιμένωντας την άφιξη των τελευταίων οδοιπόρων.
Mini συγκέντρωση όλης της παρέας αργότερα στο ξενοδοχείο, αφού κατέφθασε και το κόκκινο miata και κουβεντούλα - προετοιμασία των παιδιών γι' αυτό που θα ζούσαν την επόμενη μέρα. Ο καιρός έδειχνε άσχημος με τάσεις χειροτέρευσης για την επόμενη μέρα, οπότε πέσαμε για ύπνο με ένα μικρό άγχος για το πως θα καταφέρουμε να ταξιδέψουμε οι δικίνητοι της παρέας.
3η και τελευταία μέρα... - 6.1.2009
Πλέον στο εστιατόριο μας έχουν μάθει και δεν προβληματίζονται τόσο που 4-5 άτομα καταφέρνουν και αδειάζουν τον μπουφέ. Αντί αυτού, η μητέρα της Sabine χαζοτσιμπάει σαλαμάκια στα κρυφά υπό τον φόβο να μείνει νηστική μετά το πρωινό μας. Ο πάγος και το χιόνι αρκετό, έτσι το miata δυσκολεύεται να κινηθεί και επιστρατεύεται σύσσωμη η παρέα για το καθιερωμένο σπρώξιμο. Ευτυχώς είχαμε προβλέψει και αφήσει το rallye στο πάρκινγκ του ring και σε λίγο βρισκόμαστε στο fan shop για τα απαραίτητα "ψώνια". Αφήνω τους υπόλοιπους και βγαίνω μια τελευταία βόλτα στην είσοδο της πίστας και αναλογίζομαι πως περάσαμε... Μπορεί να μην οδήγησα τελικά το rallye στην άσφαλτο της "πράσινης κόλασης" αλλά αυτό που ζήσαμε τις 2 μέρες στο ring ήταν μοναδικό. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι το πότε μπορώ να ξαναέρθω και πώς... Ήδη αρχίζει να μου λείπει.
          
  
Αυτή η σκέψη νομίζω συνόδευσε όλους μας στο ταξίδι του γυρισμού. Χαιρετούμε τον Αλέξη και τον Γιώργο που οδεύουν προς Βέλγιο και πέρνουμε τον δρόμο προς την Τσεχία έχοντας να διανύσουμε περίπου 800χμ... Μπορεί αυτή η συνάντησή μας να τελείωσε κάπου εδώ, αλλά το ραντεβού ανανεώθηκε για το συντομότερο δυνατό.
Για μένα, ευτυχώς υπάρχει ακόμη παρηγοριά, μιας και μεθαύριο ξεκινάμε για την επιστροφή οδικώς στην Ελλάδα με ενδιάμεσες στάσεις το Monte Carlo, τη Νίκαια, τη Γένοβα μαζί με ένα κομμάτι από τις Ιταλικές Άλπεις και φυσικά Maranello και Bologna. Ήτοι 2.000 km σε 2 μέρες! :win:
Και στα δικά σας λοιπόν!
 |
...) το ομαδικά σαν κλαμπ το βλέπω χλωμό, γιατί είναι πολύ δύσκολο να συντονιστούν πολλά άτομα σε θέμα αδειας, χρημάτων, διάθεσης κλπ κλπ...
Μένουνε Λάρισα, ή απλά έχουν πινακίδες από Λάρισα?
